Laatste dag Moskou, 23 september 2014

Vandaag staat een bezoek aan het Kremlin op het programma. Daarna kunnen we nog naar het Novodevichy Cemetery waar veel bekende russen begraven liggen zoals Boris Jeltsin, Nikita Chroesjtsjov en Raisa Gorbatsjov. Wij hebben er voor gekozen om na het bezoek aan het Kremlin onze eigen weg te gaan. We willen nog graag een aantal metrostations bekijken en de St. Basil's Cathedral, wat nu een museum is, op het Rode Plein. Hoewel er voor iedereen een lunchbox beschikbaar is gaan wij ergens in Moskou eten. De lunchboxen zijn goed gevuld hoor maar we hebben toch liever een andere lunch. De laatste keer dat wij een lunchbox hadden heb ik een groot deel aan een verkoper van frisdrank gegeven. En hij was er heel blij mee.

Voordat we bij het Kremlin naar binnen mogen moeten we de tassen en camera's door een scanner doen en zelf door een scanpoort. Net als op het vliegveld. Natuurlijk zijn ze daar voorzichtig want het is we het werkterrein van Poetin. Cor had zijn zakmes al in zijn rugtas gedaan maar dat mocht niet. Hij moest zijn rugzak in een kluis doen en kon hem later weer ophalen.

Het binnenterrein van het Kremlin is één grote stad. Kremlin betekent "vesting" en zo ziet het er ook uit. De muren van het Kremlin lopen in een driehoek en zijn 2 km lang per stuk. Een aardige vesting dus. Binnen die muren staan 17 kerken, allerlei gebouwen zoals het gebouw waar de regeringsleiders vergaderen als ze op bezoek zijn bij Poetin. Oversteken moet over de brede zebrapaden maar auto's hebben voorrang. Er staat bij iedere zebra een agent en als er een auto aankomt moet iedereen wachten met oversteken. Daarna fluit de agent en mag je weer oversteken. Op straat staan om foto's te maken mag ook niet. Je moet op de stoepen lopen.

Na een bezoek aan een kanon en 2 kerken, waar je dan weer geen foto's mag maken, zit onze rondleiding er op. Buiten gekomen leveren wij onze kastjes en oortjes in en meldden ons af. Langs één van de muren van het Kremlin ligt een park met fonteinen. Daar lopen we doorheen en kijken of er een restaurantje is waar we wat kunnen eten. Onder het gebouw aan de overkant moet een groot winkelcentrum zitten. We gaan ondergronds en zien 2 winkels. Als we verder lopen komen we alleen maar aan de andere kant van de weg terecht maar zien geen winkelcentrum. We gaan terug en besluiten om naar het Rode Plein te lopen. Daar is een groot warenhuis waar ik ook tafels en stoeltjes buiten heb gezien. Bij het Rode Plein aangekomen zijn alle toegangen gesloten. Er staan mensen voor de poorten en snappen niet waarom er niemand op mag. We besluiten om dan maar om het Rode Plein heen te lopen en te kijken wat we tegenkomen. Op het Vrijheidsplein vinden we een restaurant waar we prima gegeten en een biertje gedronken hebben.
Naast het restaurant is een poortje waar veel mensen in en uit gaan. Na het eten lopen we daar doorheen en komen dan in een straat terecht die naar het Rode Plein loopt. Het is er erg druk veel mensen staan in groepjes te praten. Toch proberen we naar het Rode Plein te lopen maar ergens midden in de straat staan hekken zodat we dus niet verder kunnen. Waarom het Rode Plein is afgesloten is ons nog steeds niet duidelijk. We lopen de straat nog maar eens op en neer en schieten een klein winkelcentrum in waar het heel rustig is. Niets te beleven dus. Terug bij het hek schijnt er enige beweging in de menigte te komen en rond 14.30 uur mag iedereen, eerst het personeel, weer het Rode Plein op.

Als eerste gaan we naar de St. Basil's Kathedraal zodat we daar tijd genoeg voor hebben. Helaas viel dat enorm tegen. De Kathedraal heeft 8 torens maar we konden maar in een deel van de Kathedraal komen. Een erg klein museum dus. Met 30 tot 45 minuten waren we er weer uit en op weg naar het prachtige witte gebouw waar veel winkels in gehuisvest zijn en waar je gratis naar toilet kan. Tenminste als je niet naar de "nostalgische toilet" wil. Dat kost 84 roebel, € 1,68 omgerekend. Het zag er wel geweldig uit. Het is het bekende GUM Warenhuis.

Langzaam werd het tijd om aan de terugweg te beginnen. Direct bij het Rode Plein is een metrostation. Wij naar beneden met het idee dat we meteen bij de metro komen. Niets is minder waar. We komen in een heel groot winkelcentrum en verdwalen er bijna, dat wil zeggen we kunnen de ingang naar de metro niet vinden. Dan maar even vragen. De bewaker van één van de winkels wijst in een richting en als we daar dan verder lopen zien we de toegangsdeuren. Met de roltrap naar beneden en dan maar kijken waar we heen moeten. We hebben van onze Spaanse medepassagiers een metroplan gekregen omdat we dat van ons in de hut hadden laten liggen. Op dat metroplan staan de stations in ons "Arabische" schrift. Op de borden in de stations staan de plaatsnamen in het cyrillisch. Dat wordt puzzelen. We willen een aantal lijnen, elke lijn is met een andere kleur aangegeven, volgen om de verschillende stations te bekijken. De lijn is dus snel gevonden maar aan welke kant stopt de metro die we willen. Eerst maar even vragen aan jonge Russen. Zij spreken meestal wel wat Engels. We krijgen een kant aangewezen en stappen in. In Moskou worden per dag 9 miljoen mensen vervoerd en komt er in de spits elke 40 seconden en metro. Lang wachten hoef je dus nooit. Buiten de spits komt de metro hooguit om de 2 minuten.

Zo rijden we dus met een aantal metro's naar wat stations en kunnen uiteindelijk wel zelf de plaatsen "lezen" zodat we ook zien aan welke kant we moeten instappen. Op een aantal stations maken we wat foto's want ze zien er prachtig uit en zonder graffiti of vervuiling.

Moe van het vele lopen zijn we ruim op tijd voor het diner terug op de boot. Die avond gaan we niet meer naar de bar, de bonte avond was al geweest. Op tijd naar bed en morgen naar huis.